Voordat het duingebied in Castricum eigendom werd van de provincie Noord-Holland, behoorde dit toe aan de familie Gevers.

De familie Gevers had veel geld geïnvesteerd in de aanleg van de Russische spoorwegen. Omstreeks 1932 verjoegen de Russen alle buitenlanders en werden de investeringen van de familie Gevers waardeloos. Zij verloren zodanig veel geld, dat er niets anders opzat dan een groot deel van hun bezittingen te verkopen. Bij deze verkoop behoorde het duinterrein van Castricum met het daarin gelegen jachthuis.

In dit jachthuis dat in 1925 als een van de eerste prefab woningen van Nederland werd gebouwd heeft tot en met 1983 jonkheer Frits Gevers gewoond. Bij de verkoop werd bedongen dat de jonkheer voor niets in dit huis met met grote tuin mocht blijven wonen.

Jonkheer Frits Gevers is zijn leven lang vrijgezel gebleven en heeft nimmer hoeven werken. Zijn leven bestond uit jagen en reizen. Tot op hoge leeftijd heeft hij auto gereden, hij reed lange tijd in een grote Amerikaanse slee. Voor zijn warme maaltijd ging hij elke dag met de auto naar Johanna’s Hof, toen hij later niet meer kon autorijden fietste of liep hij naar hotel Kornman aan de Stationstraat, waar nu Mezza Luna is gevestigd.

Jonkheer Gevers was een afstandelijke man, er waren maar weinig mensen die bij hem over de vloer kwamen. Heel bekend waren zijn scheldkanonnades, waarbij het leek dat het vloeken dat hij deed door zijn deftige tongval niet zo kwalijk overkwam als bij iemand anders die vloekte. Hij heeft het gepresteerd om kwajongens die op zijn erf kwamen te verjagen door op ze te schieten met zijn jachtgeweer. Hij was altijd hetzelfde gekleed in een knickenbocker en een jasje.

jachthut-kijkuit-1934
pwn-collectie-oorlogsnegatieven-137

Jonkheer Frits Gevers is 92 jaar oud geworden. In een interview heeft hij ooit gezegd dat hij terugkijkend op zijn leven van een ding spijt heeft gehad en dat was het voortdurend uitstellen van het nemen van beslissingen. Bij zijn overlijden stond er nog drie miljoen gulden op zijn bankrekening.

Het jachthuis heeft na het vertrek van de jonkheer enkele jaren dienst gedaan als onderkomen voor de boswachters van PWN.

Sinds 2010 is het een theehuis met dagbesteding voor mensen met een beperking.

Wie was… Jonkheer Gevers?

De jongens van Boreel hingen aan zijn lippen als oom Frits weer eens een spannend verhaal vertelde over zijn avonturen in Indië. Het waren heel genoeglijke zondagmiddagen daar op de buitenplaats Westerhout in Beverwijk. Emmy Boreel- van Tuyll van Serooskerken, oom Frits, Jan en Lucas speelden graag een partijtje bridge. Er werd een kopje thee gedronken en voor jonker Frits was er een glaasje ‘rood’. Maar even plotseling als hij was gekomen vertrok hij weer, meestal zonder afscheid te nemen. Jonkheer Gevers stond bekend als een wat zonderlinge, eenzame man, die van 1928 tot zijn dood in het voormalig jachthuis van zijn familie nabij de jachtopzienerswoning Kijk Uit in Castricum woonde. Jagen was zijn grote passie, daarna kwam zijn liefde voor auto’s. Uiteindelijk keek hij met weinig vreugde terug op zijn leven. Als de mooiste tijd zag hij achteraf de korte periode waarin hij op een plantage op Java werkte. Naar mate hij ouder werd, had hij met steeds minder mensen contact. Degenen die hem gekend hebben, herinneren zich jonkheer Gevers nog heel goed. Hij is een van onze legendarische plaatsgenoten die niet snel vergeten zal worden.

Het gezin Gevers

Jonkheer Frederik Albert Govert (Frits) Gevers is geboren op 2 september 1890 op het kasteel Marquette in Heemskerk en is de eerste nakomeling van jonkheer mr. Hugo Gevers, burgemeester van Heemskerk, en jonkvrouw Paulina Adriana van Lennep. Frits krijgt de namen van een oom, graaf van Limburg Stirum, o.a. heer van Noordwijk, die getrouwd is met een zuster van zijn grootvader. Na hem komen er nog twee jongens en een meisje. Hendrik Jan (Henri) wordt in 1892 geboren, Cornelia Gualtheria (Corrie) in 1897 en tenslotte Abraham Daniël Theodoor (Daan) in 1901.

Vader Hugo Gevers is burgemeester en ook secretaris van de gemeente Heemskerk vanaf 1888. Verder is hij president-kerkvoogd van de Hervormde kerk en tot zijn dood zou hij voorzitter zijn van het Burgerlijk Armbestuur. De tekorten op de jaarrekeningen van de kerk vult hij uit eigen zak aan en schoolreisjes van de kinderen van de openbare school wil hij ook wel bekostigen. Hij is een edelman in de beste betekenis van het woord, die zich van harte inzet voor de plaatselijke gemeenschap.